มุมหนึ่งในรั้วราชวินิต มัธยม

น.ส.ดลพรโรจนชีวะ ม.4/2 เลขที่ 20

สนามเขียว หรือ โดม เป็นที่ที่เรียกได้ว่าคุ้นเคยจนชิน เพราะเป็นที่ๆซ้อมดนตรี ตอนปิดเทอม เวลามาเป่ารวมกัน ส่วนใหญ่ก็จะรวมกันตรงโดมนี้ เนื่องจากฉันอยู่วงโย โดม โรงอาหารชั้นสอง โรงอาหารชั้นหนึ่ง และห้องวงโยธวาทิต จะเป็นที่ที่ชอบที่สุด เหมือนได้อยู่บ้านก็ว่าได้

การอยู่วงโย เราอยู่กันเป็นพี่น้อง และช่วยๆกันเก็บของ จัดของ ช่วยกันให้กำลังใจเวลาท้อ เมื่อถึงเวลาซ้อม โดยปกติฉันจะซ้อมที่โรงอาหารชั้นสอง แถวหน้ากระจก แต่เมื่อมีรวม อาจจะรวมเครื่องบราส(Brass) หรือไฮด์บราส(High Brass) หรือรวมวงใหญ่(Symphonic Band) ก็จะไปรวมวงกันที่ห้องวงโยธวาทิต หรือ ที่โดม เมื่อซ้อมเสร็จ ก็พัก กินข้าว ที่โรงอาหารชั้นหนึ่ง มีป้าเมี่ยงเป็นคนคอยทำอาหารให้กินทุกมื้อ โรงอาหารชั้นสองจะเป็นที่เก็บกระเป๋า ของเครื่องใช้ และเป็นที่ซ้อมเมื่อแยกเป็น section เล็กๆ การซ้อมของฉัน พี่ม.6จะเป็นคนสอน เนื่องจากเราไม่มีเงินจ้างครูมาสอน จึงต้องสอนกันเอง มีบ้างที่พี่ศิษย์เก่าจะเข้ามาสอน ให้ความรู้ แต่ก็นานๆที

เมื่อต้องแข่งขัน ก่อนจะออกเดินทาง ฉันและเพื่อนๆ จะไปไหว้พระตามจุดต่างๆ ที่ศาลหลวงปู่ แถวลานกาสะลอง เมื่อแข่งขันเสร็จ เมื่อปีที่แล้ว แข่งขัน กรมพละถ้วยเล็ก ปีนี้ลงถ้วยใหญ่ หวังว่าจะติดที่ 1 ใน 3 ให้ได้ โรงเรียนเปรียบเสมือนบ้านหลังที่สองจริงๆ บางทีฉันรู้สึกว่าฉันอยู่โรงเรียนมากกว่าอยู่บ้านสะอีก เพราะเข้าค่ายบ่อย นอนโรงเรียนบ่อย ผูกพันธ์กับโรงเรียนมากจริงๆ

การที่ฉันได้มาอยู่โรงเรียนนี้ ฉันคิดว่าถ้าไม่มีวงโย ฉันคงไม่ได้ผูกพันธ์กับโรงเรียนนี้ ไม่ได้มาเห็นสถานที่ที่สวย และน่าอยู่ขนาดนี้ ถึงโรงเรียนจะเล็ก แต่ความอบอุ่นในโรงเรียนนั้น ยิ่งใหญ่ เหมือนการอยู่กับคนในครอบครัวกันทีเดียว